Walka była napięta do samego końca! Tak naprawdę sytuacja rozstrzygnęła się dzisiaj. Tylko wygrana z Wandystanem mogła pomóc. I tak też się stało. Po zaciętym boju, dopiero w 81 minucie padł gol, gol decydujący o wszystkim. XXIII sezon Ligi v-Światowej należy do Pięciopolski! Tytuł ten wędruje w ręce Ozzy’ego Washburna po przerwie, ostatnio tryumfował w XVIII sezonie. Gratulacje, znamienity powrót na szczyt!

Miało być tak pięknie! Hugo Miramontes w tym sezonie żegna się z reprezentacją. Wygrana miała być miłym akcentem na koniec. Niestety, zabrakło dwóch punktów. Dzisiejszy przegrany mecz z Dreamlandem pogrzebał szansę na pierwsze miejsce. Druga pozycja również zasługuje na docenienie.

 

V-Mundialowy mistrz mikroświata w obecnym sezonie zamyka podium. Jak przebiegał sezon w wykonaniu Dreamlandu? Początek nie był powalający. Porażki okraszane remisami. Punkt zwrotny nastąpił pod koniec pierwszej połowy sezonu. Od tego momentu wiedli prym, jak widać – opłacało się.

 

Do podium bardzo mało zabrakło. Kilka ostatnich porażek zadecydowało o tym. Zdaje się, że Wandejczycy ostatnimi czasy większą wagę przywiązują do v-sportu. Kibice zdecydowanie nie powinni czuć niedosytu. Brylowanie w środku tabeli najwyższej ligi jest niedoścignionym celem zbyt wielu.

Pod wodzą nowego trenera Sarmacja o mały włos uniknęła spadku. Co ciekawe, drużyna świetnie radziła sobie z mocniejszymi przeciwnikami, zaś przegrywała z tymi, których obstawiano jako tych „słabszych”. Dzisiejszego wieczoru pauzowała.

Odpoczynek od gry o najwyższą stawkę czeka Królestwo Bantu. Dobrze rozpoczęty sezon wróżył niezłe efekty. Jednak w pewnym momencie coś się zepsuło. Pomimo odrobinkę lepszej końcówki, zespół nie dał rady wyjść ze strefy spadku.

 

Nicolaas Pieter, niegasnąca gwiazda mikronacyjnego futbolu. Pojawił się znikąd, zrobił duże zamieszanie, sukcesów, jakich osiągnął w tak krótkim czasie pewnie jeszcze nikt długo nie dokona. Niestety, równie szybko zniknął. Jego następczyni, Rehana Maluf, otrzymała prezent na gwiazdkę – drużynę w wyśmienitej formie i kondycji. Jednak objęła drużynę za późno, nie miała szans uniknąć spadku.

Jak to ładnie wygląda! Drużyna prowadzona kobiecą ręką wygrywa ligę. Nie da się ukryć, że płeć piękna w MUP do znikomy odsetek. Takie sukcesy cieszą podwójnie! Sezon w wykonaniu Chattycji i Shanii był godny pozazdroszczenia. Patrząc na rozegrane mecze, praktycznie wszystkie odznaczają się „w kolorze niebieskim”.

Do awansującego składu dołącza Elderland. O tym wiadomo było od niedzieli. Swoją pozycję umocnił dziś, zwyciężając 5:0 nad Teutonią. Do zwycięzcy Elderlandczycy tracą tylko jeden punkt.

Kolejna mocna ekipa. Źle wystartował ów sezon. Po paśmie sukcesów przyszło załamanie. Dwa przegrane mecze znaczyło dla nich pozostanie w drugiej lidze. Dzisiejsze wysokie (6:0) zwycięstwo nad Baridasem nie wpłynęło na całość.

V-Mundial był rzuceniem Hasselandu na głęboką wodę. Ów sezon, przeszkodą realną do pokonania. Jak widać na załączonym obrazku, pokonanie przeszkody się udało. Hasselnad może pochwalić się przewagą zwycięstw nad porażkami. Dziś miał wolne, trener miał więcej czasu na przygotowanie się do bankietu zwieńczającego sezon!

 

Tak się złożyło, że trener Teutonii zaniemógł. Do akcji wkroczył on – Zbyszko von Thorn-Broniek, dotychczas kojarzony z drużyną Sarmacji. Jak widać, stęsknił się za MUP na tyle, by teraz napastować Teutonię. W ciągu tego okresu udało mu się ugrać 10 punktów i uniknąć spadku.

 

Przedostatnie miejsce – czyż o tym Baridajczycy marzyli? Także i w tym przypadku problemem jest systematyczność szkoleniowca, jego obecność. Właściwie to nieobecność. Problem ten wraca do tej Federacji niczym bumerang. Kolejny sezon w najniższej lidze może pozwoli im odbudować zespół i wrócić do gry.

Nie ma kota, myszy szarżują. Nie sposób nie zauważyć lekceważącego podejścia trenera do wykonywanej pracy. Nie można choćby próbować wygrać meczu bez kontaktu z drużyną, tudzież bez logowania się do systemu. W pełni zasłużone zero punktów na koncie. To jedyna taka drużyna w MUP.

Tomasz Bagrat to prawdziwy mistrz uwodzenia. Sukcesy w lidze zbudowały jego pewność siebie. Do tego stopnia, że wojowanie na boiskach trenerowi nie wystarcza. Uwodzi teraz Delegatów starając się o fotel prezydenta. W ferworze tego lekko zaniedbał swoją drużynę – kilka straconych punktów. Gdyby nie dzisiejsze zwycięstwo nad Bialenią, nie byłoby pierwszej pozycji.

Drużyna z Kalifatu Al-Farun niedawno zmieniła trenera. Köse Mehmet Szevket podczas swojej długiej kadencji zbudował ciekawą drużynę. Nowy selekcjoner porwał się na sztukę wysokich lotów. Na danym mu materiale zbudował wysoce pożądany obiekt. Trud opłacił się – pozycja lidera i pewny skok ligę wyżej.

Tak mało brakło do awansu! Parlandia w tym sezonie wzbudza mieszane uczucia. Z jednej strony, aktywny trener i fajne wyniki, z drugiej zaś – mało aktywny aparat administracyjny. W pewnym momencie po głowie zaczęła mi krążyć myśl, że oni upadli. Jednak zapewnienie, że wszystko pod kontrolą i obietnica poprawy lekko uspokoiły. Ale nie na tyle, by nie trzymać ręki na pulsie! Aktywna drużyna to bardzo dużo, ale jednocześnie za mało, by być członkiem MUP. Dwojaki sprawdzian czeka Parlandię: upragniony awans ale i kontrola aktywności.

Dokładnie rok temu, 6 grudnia, Święty Mikołaj wyciągnął kadrę narodową Triondalu ze swojego worka i podarował ją MUP. Na tym niestety cuda się kończą. Trizondal nigdy nie postarał się o wydostanie z grupy „przeciętniaków”. A może taki efekt zadowala Trizondal? Przecież najważniejsze jest czerpać satysfakcję z tego, co się robi. A Ciaran van Scharfschuetze nadal wiernie i konsekwentnie wypełnia swoją misję. Prawdą zaś jest, że starania w końcu przynoszą efekt, zatem w tym przypadku efekt musi być naprawdę imponujący!

Naturalną i nieuniknioną sytuacją są przejścia początkujących drużyn. Starcie z bardziej obytym towarzystwem nie zawsze jest przyjemne. Brodria jest niezaprzeczalnym przykładem na bezbolesne przebrnięcie przez ów etap. Pod wodzą Andrzeja Swarzewskiego, piłkarze z Bialenii przetarli szlaki. Piąta pozycja z perspektywy stażu drużyny, jest dobrą pozycją. Logicznym jest teraz ulokowanie w tej drużynie sporych nadziei. Oby presja była jedynie czynnikiem motywującym!

Bialeńscy selekcjonerzy zmieniają się w mgnieniu oka. Praktycznie po każdym sezonie na stanowisku mamy rotację. Mimo to żaden z nich nie może wspiąć się wyżej od poprzednika. Czy powodem tego jest zbyt dużo zmian w zbyt krótkim czasie? W ciągu najbliższych dni czeka Bialenię następny chrzest bojowy, czy obecna trenerka stawi czoła XXIV sezonowi? Odpowiedź na te pytania poznamy już wkrótce.

 

Nie ma nic gorszego, niż brak przywódcy. Brak jednostki dowodzącej. Tak właśnie jest w przypadku Surmenii – po krótkim okresie bycia trenerem przez Orjona Surmę, pałeczkę przejął Pios Gerakis. Nie na długo, także i jemu szybko się znudziło. Kadra narodowa Surmenii po raz kolejny zamyka tabelę. To nie pierwsza taka pozycja w jej wykonaniu – Surmeńczycy po raz kolejny stoją na rozdrożu. Czy znajdą się jeszcze kandydaci do próby postawienia drużyny do pozycji pionowej? Czy mają jeszcze siłę, by po raz kolejny przeprowadzić eksperyment? Oby tak. Jedno jest pewne, z wakatem w kolejny sezon nie wejdą.